پشت تان را کرده اید به آن ها ، هر چه می گویند جوابشان را نمی دهید ، نگاهشان نمی کنید ، عکس العملی را نشان نمی دهید و انگار نه انگار که دارند با شما صحبت می کنند یا کارتان دارند خوتان را زده اید به آن راه هر چه نزدیکتر می شوند دور می شوید ودائم صورتتان را از آن ها بر می گردانید ! دلتان را شکسته اند ، عصبانیتان کرده اند ، حقتان را خورده اند ، با شما بد رفتاری کرده اند و ...... قهر کرده اید و هیچ جوری هم کوتاه نمی آیید همه می گویند شده اید مثل این بچه ها و باید این کارهای بچه بازی را بگذارید کنار! قهر از آن چیزهایی است که ما همه آن را روزی تجربه کرده ایم.

قهر قهر تا روز ...

وقتی یکی رابطه اش را با دیگری قطع می کند و عمرا حاضر نمی شود نیم نگاهی به او کند چه برسد به نیم کلمه حرف زدن آن وقت می کویند طرف قهر کرده است! بچه بودیم یه جور قهر می کردیم بزرگ شدیم یه جور دیگه! آن وقت ها برای آب نبات چوبی و پفک نمکی قهر می کردیم و نهار نمی خوردیم بزرگ که شدیم برای چیز های بزرگ تری قهر می کنیم و می رویم و در را پشت سرمان به هم می زنیم تا همه بدانند قهر کرده ایم! از آنجا که ما آدم ها هیچ کارمان بدون هدف نیست حتما یک چیزمان شده که حاضریم رابطه مان را با کسانی که دوستشان داریم قطع کنیم. به طور معمول ما به چند دلیل قهر می کنیم :

وقتی از کسی ناراحت یا دلخور می شویم برای اینکه به طرف بگوییم که خیلی از دستش ناراحتیم و دیگر دوستش نداریم با او قهر می کنیم مثلا وقتی یکی به ما بگوید پایین ابرویت چشم است خب خیلی به ما بر می خورد و حسابی عصبانی و ناراحت می شویم و برای اینکه به او بفهمانیم که خیلی بی ادب است قهر می کنیم برای همین روانشناسان قهر کردن را یه جور وسیله یا مکانیزم برای ابراز ناراحتی یا بیان هیجانات منفی در آدم ها می دانند

یا وقتی می خواهیم مخالفت خو را نسبت به یک چیز نشان دهیم متوسل می شویم به قهر کردن تا به همه بگوییم آقا من با فلانی ازدواج نمی کنم یا من دوست ندارم این رشته تحصیلی را بخوانم

انتظارات و توقعات ما از دیگران هم باعث قهر می شود برای همین معتقدند در روابطی که افراد بیشتر با هم در تعامل اند و انتظارات بیشتری از هم دارند قهر هم بیشتر اتفاق می افتد

و بالاخره گاهی هم برای اینکه یک نفر را تنبیه کنیم با او قهر می کنیم

به هر حال قهر کردن در هر شرایطی کار درستی نیست تازه بیشتر کسانی که دائم قهر می کنند ضعف شخصیتی دارند یعنی چون نمی توانند خواسته های خود را درست ابراز کنند یا بلد نیستند از حق خودشان دفاع کنند یا نمی توانند هیجانات منفی خود را کنترل کنند متوسل به قهر می شوند کسانی که نصف عمرشان را با این و آن قهر هستند جرات ابراز وجود ندارند و نمی توانند روش مناسبی را برای بیان آن اتنخاب کنند آن ها اعتماد به نفس پایینی دارند و نمی توانند منطقی مشکلشان را بیان کنند یا حل کنند برای همین سریع قهر می کنند

بی تو همیشه !

فرقی نمی کند 5 ساله باشید یا 20 ساله یا این که 75 ساله ، زن باشید یا مرد ! برای اینکه همه آدم ها از مکانیزم قهر استفاده م کنند فقط بعضی ها بیشتر و بعضی ها کمتر که این هم به خاطر شیوه های متفاوت زندگی و تربیتی افراد است یعنی اگر شما در خانواده ای بزرگ شده اید که خانه تان دائم کارزار جنگ و ستیز والدین تان بوده و روزی 7 بار آن ها با هم قهر می کردند خوب معلوم است که شما طفلکی ها هم یاد می گیرید که برای بیان خواسته ها یا ابراز خشم و عصبانیت تان فقط قهر کنید !

آشتی آشتی فردا بریم تو کشتی !

خودمانیم ما بیشتر با کسانی قهر می کنیم که دوستشان داریم برای همین آخر هر قهری توی ذهن مان یک آشتی وجود دارد وگرنه آدم با دشمنش که قهر نمی کند! اما راستش را بخواهید احتمال این که با قهر کردن مداوم اطرافیان مان را از دست دهیم خیلی زیاد است پس اگر شما هم از آن هایی هستید که دائم با عالم و آدم قهر می کنند قبل از آخرین قهرتان کمی به پیشنهادات ما فکر کندید :

·         این فکر را از توی سرتان بیرون بیاندازید که قهر مشکل ساز یا بهترین راهخ حل است چون قهر کردن فرصت منطقی نگاه کردن به موضوع و تصمیم درست گرفتن را از شما می گیرد و باعث می شود یک مشکل معمولی را به بحران تبدیل کند پس اول از همه فکر کنید بعد بزیند تو کار قهر !

·         وقتی با کسی قهر می کنید اجازه بیان احساسات و ابراز دلایل ناراحتی با حتی دفاع از حق تان را از خودتان گرفته اید و بیشتر به ضرر خودتان است و حتی به سود طرف مقابل ، چون او هیچ وقت نمی فهمد شما چرا و چه قدر ناراحت هستید! پس اگر عصبانی و ناراحتید اول کمی مکث کنید بعد که آرام شدید به جای قهر حرف بزنید البته اجازه صحبت به او هم بدهید

·         درست است که توی دعوا حلو پخش نمی کنند اما یادتان باشد یک کم کنترل احساسات و هیجانات می تواند دعواتان راختم و بخیر کند و کار به قهر نکشد حتی اگر می خواهید بروید قهر هر چی از دهانتان در می آید را نگوئدید که مثلا دلتان خنک شود چون راه آشتی را به خودتان بسته اید

·         اگر الان هم در قهرید به این فکر نکنید که طرف مقابلتان چه چیزها و چه کارها در حق شما کرده یا نکرده و یا مقصر اصلی کیست ؟ به این فکر کنید شما چی گفته اید و چه کاری انجام داده اید آن وقت می بینید که نیازی به قهر هم نبوده است

·         هیچ چیزی بهتر از آشی کنان نیست ، اگر هم الان رفته اید قهر دیگر خیلی طولش ندهید که نه به سود دنیاتان است نه آخرت تان ! چون هم رابطه تان را بدتر می کند هم پیامبر اکرم (ص) فرمودند : دو مسلمانی که با هم قهر کنند و سه روز به قهر خود ادامه دهند و آشتی نکنند از اسلام بیرون رفته اند .... و هر کدام هم قبل از دیگری با او حرف بزند در روز حسابرسی جلوتر به بهشت می رود.

منبع : جیم